Regie:

Deze kindervoorstelling, naar het boek van Pieter Gaudesaboos, vertelt het verhaal van het meisje Lapje. Lapje was een schitterend mooi meisje. Omdat ze steeds een rood kleedje en een rood hemd droeg, noemden de mensen uit het dorp haar Roodlapje. Roodlapje is nooit alleen. Of toch soms. Maar dan komen er stieren, een hele weide. Neen. Roodlapje is nooit alleen. Of toch soms?

Het boek werd in 2004 bekroond met een boekenpluim en haalde de shortlist voor de Gouden Uil Jeugdliteratuur 2004. Een modern sprookje over eenzaamheid, en “nooit –of toch– soms” over angst en gevaar.

Lieve vriendjes,

Mijn naam is lapje.

Ik kijk even links, ik kijk even rechts, maar niemand die me ziet

Ik zing liedjes... maar niemand die me hoort

Ik dans, ik spring, ik vlieg en ik kruip op hoge ladders.... maar niemand kijkt.

Ik draag een rood kleedje met witte bolletjes.... maar niemand die ze opmerkt

Niemand....behalve mijn stieren...een hele weide als ik zin heb, als ik schrik heb,

als Anna me weer pest, als papa weer niet thuis komt en mama ergens maar ik weet niet waar is, als ik alleen ben.

De grote mensen begrijpen het niet.

Ze noemen het mijn fantasie en ze stellen steeds waarom vragen. Maar alles is nu zo.

Fantasie is een mooi woord

(is dat dan alles in mijn hoofd dat de grote mensen niet begrijpen?).

Ik hou van fantasie! Fantaseren jullie mee?