Regie:

EEN HANDVOL REALTIES Vijf eenakters omtrent familierelaties

LICHTE LUNCH Waarover kletsen Jenny en Suzan, twee zussen, tijdens een heerlijke lichte lunch, die rijkelijk is besprenkeld met meerdere glaasjes wijn?

VADERDAG Wat gaat er door een broer heen wanneer hij zijn jonge zusje opzoekt in een psychiatrische kliniek en daar ontdekt welke associaties het woord “vaderdag” bij haar oproept?

MOANY’S JONGEN HUILT NIET Welke raaklijnen hebben de fabrieksarbeider Moany en zijn steedse vrouw Jane?

NULPUNT Kunnen deze echtelieden elkaar na 15 jaar huwelijk nog iets boeiends onthullen aan de ontbijttafel?

HUWELIJKSAANZOEK Tot wat voor vreemde situaties en buitensporige discussies kan een simpel huwelijksaanzoek leiden voor een boer, zijn dochter en hun buurman?

Speeldata

Vrijdag 13 februari - 20u

zaterdag 14 februari - 20u

zondag 15 februari - 20u

Vrijdag 20 februari - 20u

zaterdag 21 februari - 20u

zondag 22 februari - 15u

EEN HANDVOL RELATIES IN DE PERS: DE GENTENAAR – 17/02/1998 Deze gevarieerde schotel, met puntige bindteksten aaneengepraat door Filip Marichael en slechts onderbroken door stemmige dwarsfluitmuziek, was van een ongelijke kwaliteit.

HET VOLK – 19/02/1998 TRAC houdt zijn relaties in de hand Met vijf eenakters, keurig gebundeld onder de noemer Een handvol relaties, trok TRAC van de vertrouwde toneelzolder in het Sint-Amandsbergse dienstencentrum naar de parochiekring in de Bloemekenswijk. De eerste relatie die blijkt stand te houden, is die met het publiek. Een handvol relaties ging in première voor een als vanouds goed gevulde zaal, die de TRAC’ers trouwens hadden opgebouwd volgens hetzelfde procédé van de zolder: zonder podium en met het publiek op de gradins. De productie lokte behalve de vertrouwde TRAC-aanhangers, ook nog eens heel wat wijkbewoners naar de zaal en allemaal samen leken die best opgetogen met zowel de productiekeuze als het prestatieniveau van het gezelschap. Dat drie van de vijf eenakters op de hilarische toer gingen, zal daaraan niet vreemd zijn. Na de pauze zetten TRAC-voorzitter Filip Marichael en Marijke Verhaege al een zeer degelijke Moany’s jongen huilt niet van Tennessee Williams neer met de “onmacht van de loosers” als favoriete thema van de auteur. Dat voor de flegmatieke Ayckbourn de ironie gewoon op tafel ligt, kwam daarna nog eens duidelijk aan bod in Nulpunt, een éénakter met het gehalte van een Python-sketch. Onbeschrijfelijk hoe Kathelijne De Puydt en Dirk de Mey na amper drie replieken de sfeer in de zaal weten om te toveren. Nulpunt gaat over een koppel dat 10 jaar getrouwd is, maar van dat getal blijft alleen de zero over. En het feit dat ze elkaars onhebbelijkheden moeiteloos kunnen voorspellen. Is bij Ayckbourn die herkenbaarheid troef, dan weet Tsjechov daar nog een schepje bovenop te doen. In Het huwelijksaanzoek vliegen de aanstaande bruid en bruidegom elkaar al in de haren nog voor de vraag is gesteld. Ondanks de veel te stroeve regie tonen de kordate Christel Van Speybroeck en de schuchtere Dirk Verleysen zich hier groots in het groteske. Een handvol relaties is een lekker divers en aanbevelenswaardig avondje toneelgenot.